Τέλος.
Τέλος.
Τέλος.
Τέλος.
Τέλος.
Όχι ρε δεν μιλάω για τον Γουλιέλμο.Για το τέλος που πρέπει να έρθει μήπως και σωθεί ότι αξίζει να σωθεί.Κι ας ψοφήσω κι εγώ αν πρέπει.Που πρέπει,κατεστραμένη είμαι έτσι κι αλλιώς.Να μας ξεράσει εμάς τους αδύναμους κρίκους το σύμπαν από τα σωθικά του να βρει την υγειά του.Ριμάρω στο μεθύσι μου απάνω.Ήρθαν κάτι φίλοι από Γερμανία περαστικοί από την πόλη.Φεύγουνε αύριο για Ελλάδα.Έκπληξη.Το χρειαζόμουνα.Να νιώσω λίγο σπίτι μου,ρε.Στα γαμήδια όλα.Μόνο αυτό αξίζει.Η αγάπη και οι φίλοι,οι αληθινοί.Αυτοί που όταν κλωτσάς τον κάδο,δεν σε ρωτάνε γιατί,αλλά τον κλωτσάνε μαζί σου.Και σε ρωτάνε «ποιο μουνί ρε;».Και νιώθεις ότι όταν πέσεις στα σκατά,θα πέσουν να σε πιάσουν.Τα σκουπίδια είναι για πέταμα,αλλά μάλλον πάσχω από το σύνδρομο που δεν ξέρω τώρα πως λέγεται,αυτό που συλλέγεις τα πάντα και δεν πετάς τίποτα.Μην σου φύγει η ανάμνηση.Δεν υπάρχουν αληθινές αναμνήσεις ρε μαλάκα.Όλα στο μυαλό είναι μπούφε,ε,μπούφε.Είναι που κάποια σερβιέτα [σε σιχάθηκε η ψυχή μου, καρκινάκι του πλανήτη] σήμερα μου ξύπνησε έναν εαυτό που δεν μου αρέσει.Όχι γιατί ντρέπομαι για αυτόν,αλλά γιατί με χαλάει.Εμένα,για τους άλλους στις ωοθήκες μου.Αν κάποιος με δέχεται,θα πρέπει να με δέχεται για το όλο μου κι όχι για αυτό που φαντάζεται ότι είμαι.Και το όλο μου είναι σαν ένα παλιό σεντούκι,σαπισμένο.Κι αυτή η άνανδρη σερβιέτα δεν έχει καν τα αρχίδια να πει τι σκέφτεται μην χαλάσει το στάτους του.Καλό θα ήταν να βουλώσει το ηλίθιο στόμα του,αλλά που τέτοια τύχη;Μέσα σε όλα κι ο γιατρός να μου εξηγεί πόσο φυσιολογικό είναι να υποτροποιάσεις και όλα καλά θα πάνε.Σοβαρά;Σοβαρά;Πότε ρε φίλε;Όταν θα έχω δει τα ραδίκια ανάποδα;Να το χέσω.Κι όχι τίποτα άλλο ούτε στο γαμημένο το φεγγάρι θα έχω προλάβει να πάω με την μέδουσα διαστημόπλοιο.Πόνος.Ότι πιο αληθινό υπάρχει.Δώσε λίγο ψέμμα να έρθω στα ίσια μου.Το όνειρο ζητάει πολλά,αλλά εδώ ζούμε με δανεικά κι αγύριστα.Αν τα γυρίσουμε,θα χαθεί το κορμί πατριώτη.Το παν είναι να μην χαθεί το μυαλό κι αυτό είναι κάπου χαμένο εδώ και καιρό.Κλειστόν για διακοπές.
Φέρτε ναπάλμ,φέρτε και μια κούτα reserva de la familia και αφήστε με να δημιουργήσω όπως ο Νέρωνας.Οσμή καπνού μαζί με αλκοόλ.Πανδαιμόνιο πανδαισίας.
Σκάτα στης Barbie το μπικίνι.
Τέλος.
Τέλος.
Τέλος.
Τέλος.
Όχι ρε δεν μιλάω για τον Γουλιέλμο.Για το τέλος που πρέπει να έρθει μήπως και σωθεί ότι αξίζει να σωθεί.Κι ας ψοφήσω κι εγώ αν πρέπει.Που πρέπει,κατεστραμένη είμαι έτσι κι αλλιώς.Να μας ξεράσει εμάς τους αδύναμους κρίκους το σύμπαν από τα σωθικά του να βρει την υγειά του.Ριμάρω στο μεθύσι μου απάνω.Ήρθαν κάτι φίλοι από Γερμανία περαστικοί από την πόλη.Φεύγουνε αύριο για Ελλάδα.Έκπληξη.Το χρειαζόμουνα.Να νιώσω λίγο σπίτι μου,ρε.Στα γαμήδια όλα.Μόνο αυτό αξίζει.Η αγάπη και οι φίλοι,οι αληθινοί.Αυτοί που όταν κλωτσάς τον κάδο,δεν σε ρωτάνε γιατί,αλλά τον κλωτσάνε μαζί σου.Και σε ρωτάνε «ποιο μουνί ρε;».Και νιώθεις ότι όταν πέσεις στα σκατά,θα πέσουν να σε πιάσουν.Τα σκουπίδια είναι για πέταμα,αλλά μάλλον πάσχω από το σύνδρομο που δεν ξέρω τώρα πως λέγεται,αυτό που συλλέγεις τα πάντα και δεν πετάς τίποτα.Μην σου φύγει η ανάμνηση.Δεν υπάρχουν αληθινές αναμνήσεις ρε μαλάκα.Όλα στο μυαλό είναι μπούφε,ε,μπούφε.Είναι που κάποια σερβιέτα [σε σιχάθηκε η ψυχή μου, καρκινάκι του πλανήτη] σήμερα μου ξύπνησε έναν εαυτό που δεν μου αρέσει.Όχι γιατί ντρέπομαι για αυτόν,αλλά γιατί με χαλάει.Εμένα,για τους άλλους στις ωοθήκες μου.Αν κάποιος με δέχεται,θα πρέπει να με δέχεται για το όλο μου κι όχι για αυτό που φαντάζεται ότι είμαι.Και το όλο μου είναι σαν ένα παλιό σεντούκι,σαπισμένο.Κι αυτή η άνανδρη σερβιέτα δεν έχει καν τα αρχίδια να πει τι σκέφτεται μην χαλάσει το στάτους του.Καλό θα ήταν να βουλώσει το ηλίθιο στόμα του,αλλά που τέτοια τύχη;Μέσα σε όλα κι ο γιατρός να μου εξηγεί πόσο φυσιολογικό είναι να υποτροποιάσεις και όλα καλά θα πάνε.Σοβαρά;Σοβαρά;Πότε ρε φίλε;Όταν θα έχω δει τα ραδίκια ανάποδα;Να το χέσω.Κι όχι τίποτα άλλο ούτε στο γαμημένο το φεγγάρι θα έχω προλάβει να πάω με την μέδουσα διαστημόπλοιο.Πόνος.Ότι πιο αληθινό υπάρχει.Δώσε λίγο ψέμμα να έρθω στα ίσια μου.Το όνειρο ζητάει πολλά,αλλά εδώ ζούμε με δανεικά κι αγύριστα.Αν τα γυρίσουμε,θα χαθεί το κορμί πατριώτη.Το παν είναι να μην χαθεί το μυαλό κι αυτό είναι κάπου χαμένο εδώ και καιρό.Κλειστόν για διακοπές.
Φέρτε ναπάλμ,φέρτε και μια κούτα reserva de la familia και αφήστε με να δημιουργήσω όπως ο Νέρωνας.Οσμή καπνού μαζί με αλκοόλ.Πανδαιμόνιο πανδαισίας.
Σκάτα στης Barbie το μπικίνι.
No comments:
Post a Comment